چای سبز مفید برای:
قارچ های پای ورزشکاران، پلاک دندانی و التهاب لثه، زرد زخم (نوعی عفونت باکتریایی پوست) و عفونت های مثانه.
کاربرد موضعی عصاره چای سبز ، مشابه اثر آنتیبیوتیک های موضعی یا خوراکی، می تواتد تاثیر 80 درصدی بر میزان درمان داشته باشد.
چای سبز باعث افزایش ظرفیت آنتیباکتریال بدن می شود.
نوشیدن چای سبز سطوح باکتری مفید در بدن را، با عمل به عنوان یک پروبیوتیک، افزایش میدهد. از این رو شرایط محیطی رودا بزرگ را بهبود می دهد.
ترکیب اپیگالوکاتچینگالات چای سبز با کاهش التهاب مفاصل به درمان روماتیسم مفصلی کمک میکند.
نوشیدن چای سبز و مصرف مکملهای آهن به طور همزمان در بیماران مبتلا به التهاب روده توصیه نمیشود؛ EGCG و آهن به یکدیگر متصل میشوند، اثر همدیگر را خنثی میکنند.
مصرف منظم چای سبز با عسل باعث ایجاد استخوانهای سالم و قوی، به خصوص در زنان میشود.
برگهای چای حاوی مواد مغذی است، بسیاری از کارشناسان چای توصیه میکنند که برگهای چایِ با کیفیت خوب را 3 مرتبه دم بگذارید.
براساس اطلاعات وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا، محتوای آنتی اکسیدان قوی EGCG در برگهای چای سبز ده هزار درصد بیشتر از دمکرده آن است.
میزان آنتیاکسیدانهای 1 قاشق غذاخوری برگ چای سبز برابر با 30 فنجان دمکرده چای سبز است.
مصرف روزانه بیش از 3 فنجان چای سبز، باعث کاهش سطح فولیک اسید و یا فولات در زنان باردار و افزایش خطر نقص در ستون فقرات جنین (مهره شکافدار) می شود.
طبق تحقیقات انجام شده در سال 2000، تا 80 درصد فلاوونوییدهای رژیم غذایی بریتانیاییها از طریق چای تأمین میشود.
براساس اطلاعات وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا (USDA)، بهترین روش دریافت بیشترین مقدار ترکیبات مغذی چای سبز، مصرف پودر برگهای چای است.