نام تجاری گیاه:

            Thyme

نام علمی گیاه:

                           Thymus vulgaris L.

تاریخچه:

آویشن در زمان های قدیم مصرف غذایی و دارویی داشته است. مردم یونان قدیم باور داشتند آویشن منبع قدرت و جرأت است. کلمه ی thumus در زبان یونانی به معنی جرأت است. گفته می شود آویشن گسترش خود در اروپا را مدیون رومی ها است که از آن برای تمیز کردن اتاق ها و معطر کردن نوشیدنی های خود استفاده می کردند. همچنین باور داشتند افزودن آویشن به آب، به آن انرژی می دهد. این گیاه قرن ها کاربرد غذایی و ضدعفونی کنندگی داشته است.


خصوصیات محصول

1- بهبود عملکرد دستگاه گوارش

براساس گفته ی متخصصان گیاهان دارویی، شرلی و لین پرایس، در کتاب Aromatherapy for Professionals،  روغن های فرّار آویشن باعث ضدنفخ بودن آن می شوند. این گیاه، خاصیت ضد میکروبی دارد و از رشد باکتری های مضّر در دستگاه گوارش جلوگیری می کند. خاصیت ضد میکروبی اسانس آویشن را می توان به کامفن و کاروفیلن آن نسبت داد. تیمول و کارواکرول آویشن هم به دلیل داشتن خاصیت ضد اسپاسم در بهبود گوارش موثر هستند.

2- بهبود روحیه و ضد اضطراب

 درتحقیقی در سال 2016،  مصرف عصاره ی آویشن، از میزان اضطراب در موش های آزمایشگاهی کاست. محققان یکی از دلایل اضطراب را افزایش سطح گونه های فعال اکسیژن و وجود تنش اکسیداتیو می دانند. براساس نتایج تحقیقی که در ژورنال Traditional and Complementary Medicine  منتشر شد، تیمول و کارواکرول آویشن با کاهش تنش اکسیداتیو، از میزان اضطراب می کاهند. در تحقیق دیگری که نتایج آن در ژورنال Journal of Acute Disease منتشر شد، یافته ها با بررسی اثر تیمول بر کاهش اضطراب، نشان دادند که مصرف تیمول(از ترکیبات اصلی آویشن) سبب کاهش اضطراب در موش های سوری می شود. محققان بیان کرده اند، تیمول اثر آرامش بخشی خود را از طریق پذیرنده های گابا اعمال می کند.

3- تنظیم کلسترول خون

در ژورنال International Journal of Life Science نتایج پژوهشی چاپ شده است که به بررسی اثر آویشن بر میزان کلسترول موش های صحرایی می پردازد. در این پژوهش مصرف عصاره ی آویشن از میزان کلسترول و تری گلیسریدهای سرم خون و همچنین میزان مالون دی آلدهید در موش های صحرایی کاست. پژوهشگران دلیل این اثر آویشن را ترکیبات فنلی آن می دانند.

4- تنظیم فشارخون

بر پایه ی تحقیق انجام شده روی موش های آزمایشگاهی که نتایج آن در ژورنال Journal of Medicinal Plants Research منتشر شد، عصاره ی آبی آویشن می تواند سبب کاهش فشارخون شود. سازوکار اصلی این اثر هنوز ناشناخته مانده است ولی می توان آن را به اثرِ این گیاه در تسکین ماهیچه های صاف نسبت داد. افزون بر آن، محققان اذعان می کنند که آویشن مانعِ تنگ شدن رگ ها در واکنش به سیستم رنین-آنژیوتانسین- آلدوسترون (یک سیستم هورمونی که فشار خون را تنظیم می کند) می شود و درنتیجه فشارخون سیستولیک را کاهش می دهد. محققان دیگری که نتایج پژوهش آنها در ژورنال Journal of Hypertension منتشر شد و شاهد اثر آویشن بر تنظیم فشارخون بودند این اثر را به رزمارینیک اسید این گیاه نسبت می دهند.

5- کاهش درد

در تحقیقی اثرضددرد برگ آویشن بر موش های آزمایشگاهی مشاهده شد. محققان این اثر را به سبب فلاونوئیدهای این گیاه می دانند. آنها معتقدند، مواد مؤثره ی عصاره ی این گیاه با تأثیر بر مهار سنتز یا آزادسازی پروستاگلاندین ها( واسطه های شیمیایی در بدن) توانسته است سبب ایجاد اثر ضد درد در برگ آویشن باشد.

6- ضد سرطان

 در سال 2011، اثر سمیت روغن ضروری آویشن بر کارسینوما (سرطان) سلول سنگفرشی حفره دهانی انسان بررسی شد ونتایج آن در مجله Anticancer Research به چاپ رسید. در این تحقیق، سمیت روغن ضروری آویشن، بر روی رده سلولی UMSCC1 که کارسینوم سلول سنگفرشی سر و گردن  (HNSCC) منحصر به انسان است، بررسی شد. بر اساس نتایج، روغن ضروری آویشن رشد سلول سنگفرشی سر و گردن  (HNSCC)در انسان (رده سلولی UMSCC1) را مهار کرد. بر اساس رویکردهای فارماکولوژیک، دیدگاه های جدید در مورد حالت مولکولی فعالیت ضد سرطانی آویشن وجود دارد.

 

7- کاهش درد قاعدگی

در پژوهشی اثر آویشن بر دیسمنوره یا قاعدگی دردناک اولیه بررسی شد و نتایج نشان داد که این گیاه می تواند به اندازه ی داروی مفنامیک اسید در کاهش درد مؤثر باشد. دلیل بروز این درد آزاد شدن پروستاگلاندین ها است و آویشن بیوسنتز پروستاگلاندین ها را مهار می کند. این گیاه دارای خواص ضد اسپاسم عضلات صاف هم هست و انقباضات ناشی از دپلاریزاسیون سلولی را مهار و سبب بسته شدن کانال کلسیم می شود.

تیمول، کارواکرول، کمفور، اوژنول، ماکفن، آلفا و بتا پینن، سینئول، بورنئول، کاریوفیلن، ژرانیول، لینالول، آپی ژنین، گاما ترپینن، سیمن، مشتقات اپی ژنول، لوتئولول، کافئیک اسید، رزمارینیک اسید، تانن ها.

 

  • مصریان قدیم از این گیاه برای مومیایی کردن اجساد استفاده می کردند و یونانیان آن را در حمام ها و معابد به کار می بردند.
  • در قرون وسطی، اروپاییان آویشن را زیر بالش خود می گذاشتند تا خواب راحت و بدون کابوسی داشته باشند. در همین زمان، زنان به شوالیه ها و جنگجویان، آویشن هدیه می دادند چون باور داشتند این گیاه به آنها قدرت می دهد. 

    برای مصرف چای آویشن می توانید 1 الی 2 گرم گیاه خشک را در 150 میلی لیتر آب جوش، دم و چند بار در روز میل کنید.

     

    2 ساعت پیش یا پس از غذا.

     

    • افرادی که نسبت به مرزنجوش یا گونه های دیگر خانواده ی نعناییان حساسیت دارند، ممکن است به آویشن نیز حساسیت نشان دهند.
    • آویشن می تواند مانع لخته شدن خون شود و به ویژه در مقادیر زیاد خطر خون ریزی را افزایش دهد.
    • آویشن ممکن است در بدن مانند استروژن عمل کند. اگر در شرایطی هستید که بر اثر استروژن وخیم می شود(مثل سرطان سینه)، از مصرف آویشن خودداری کنید.
    • آویشن می تواند پس از عمل جراحی یا در طول آن، از سرعت لخته شدن خون بکاهد، پس دو هفته قبل از جراحی، مصرف آن را متوقف کنید. 

      مصرف آویشن می تواند با داروهایی که لخته شدن خون را کند می کنند تداخل داشته باشد. این گیاه، ممکن است از میزان لخته شدن خون بکاهد و مصرف آن همراه با این گونه داروها می تواند احتمال کبودی و خونریزی را افزایش دهد. برخی از این داروها عبارتند از: آسپرین، دیکلوفناک، ایبوپروفن، ناپروکسن و وارفارین.

       

      آویشن در طب سنتی مزاج گرم و خشک دارد و آن را داروی دردهای معده و روده می دانند. خوردن آویشن با غذاهای پرچرب که هضم سنگینی دارند، سبب بهبود هضم می شود. جوشانده ی این گیاه در درمان پیچش روده و اسهال مؤثر است و از آن برای دفع انگل های روده استفاده می کنند. آویشن ضد اسپاسم، خلط آور، قاعده آور، مدرّ، ضد سم، معرِق و ضد درد است. افزون بر آن، خاصیت آنتی بیوتیکی دارد و در کاهش دردِ دندان، کمر و مفاصل و درمان اختلالات عصبی مفید است. عفونت‏هاى ريوى، آسم‏ يا تنگى نفس، سرماخوردگى، سردرد را درمان مى‏كند، لكنت زبان را برطرف مى‏سازد، سوء هضم و سنگينى معده را برطرف مى‏سازد، بادشكن است، بيمارى‏هاى پوستى، درد اعصاب، تشنجات عصبى يا پرش موضعى و اختلالات كبدى را درمان مى‏كند. قلب را تقويت مى‏كند و فرح‏افزا است و هوش و قوه ادراك را زياد مى‏كند. خستگى را برطرف مى‏كند و اگر بعد از غذاهاى روزانه بنوشيد بى‏اشتهايى پس از بيمارى و نقاهت را برطرف مى‏سازد و اگر يك فنجان آن را قبل از خواب بنوشيد بى‏خوابى شما را درمان مى‏كند.

       


     

 

پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *